फुल्ली फालतू ! ( भाग १ )

    मध्यंतरी अतिवाचनाने डोळे दुखू लागल्याने वाचन व लेखन दोन्ही बंद केलं. अशावेळी डोळ्यांना पूर्णपणे विश्रांती देणे हाच एकमेव उपाय असला तरी सामन्यतः आपण काय करतो कि, डोळ्यांना विश्रांती म्हणून वाचन वगैरे बंद करून टीव्ही बघत बसतो. मी देखील हेच केले. फक्त टीव्हीच्या ऐवजी लॅपटॉप मधील मालिका, पिक्चर बघण्यात मधला आठवडा घालवला. यानिमित्ताने ' अदालत ' चे काही नवे जुने भाग पाहून झाले. रोनित रॉयने वकिलाची भूमिका चांगलीच निभावलीय. पण आपलं लक्ष बव्हंशी त्याच्या सहाय्यकाची भूमिका करणाऱ्या प्रेरणाकडे होतं. ( खोटं का बोला ? ) सुरवातीला सावळी असणारी प्रेरणा नंतर उजळ होत मध्येच का काळवंडते, ते मात्र मला समजलं नाही. असो. तो आपला प्रांत नाही.

    सुट्टी आहेच तर चारदोन हिंदी, इंग्लिश पिक्चर बघण्याचाही प्रयत्न केला. पैकी, हिंदी सिनेमा बघायची तर आपली सहसा हिंमत होत नाही. अलीकडच्या काळात कित्येक गाजलेले, बहुचर्चित हिंदी पिक्चर मी अजूनही पाहिले नाहीत. नाही म्हणायला तेव्हा ' सुलतान ' चा पंधरा वीस मिंन्टाचा भाग पाहिला अन् त्याच्यापेक्षा ' Rocky balboa ' सिरीजचा ६ वा भाग सरस असल्याची खात्री पटली. ( नाहीतरी सबंध सिनेमाभर उचलेगिरीच तर केलीय. ) आपल्याकडे फालतू पिक्चरही शंभर सव्वाशे कोटींचा गल्ला कसा काय जमा करू शकतो ? आपली लोकं इतकी फालतू आहेत का लोकांकडे फालतू टैम आहे ? असेलही. मी नाही का, टाईमपास म्हणून कधी तरी बीपी बघत. पण हे आपल्यातच ठेवा. जाहीर चर्चा नको.

   

 तर हिंदी सिनेमा बघायचा नाही म्हणून मी हिंदीत डब केलेले दाक्षिणात्य पिक्चर पाहून घेतले. त्यात जुनियर एनटीआरचा Temper, बादशाह ; तसेच रवितेजाचा Power, Mirapakai ; मांचू विष्णूचा Denikaina Ready पाहून झाले.

 

    तसं पाहिलं तर या सिनेमांची स्टोरी जवळपास एकसारखीच. एक विचित्र सिच्युएशन निर्माण करायची. ठराविक कॉमेडीयनची गँग ( स्पेशली Brahmanandam ) तिथे आणायची. हीरोला जमेल तितका विनोदी सीन करण्याची मुभा ( कि सक्ती ? ) द्यायची. स्टोरी संपायला आली असं वाटलं कि, मध्येच हाणामारी ( जी पूर्ण पिक्चरमध्ये अर्ध्या तासाहून अधिक असतेच ) आणि कुठेतरी पिक्चरला हिरॉइन असल्याची आठवण करून देण्यासाठी चार दोन गाणी. दक्षिणात्य सिनेमांत नट्या फक्त गाणी आणि चारदोन सीन्स ( चांगल्या अर्थानं हां ) पुरत्याच असतात. त्यांच्यापेक्षा विनोदी कलाकारांना तसेच व्हिलनला अधिक रोल मिळतो, असं माझं निरीक्षण आहे.

 

    निरीक्षणावरून आठवलं, नट्यांचं सादरीकरण तथा प्रेझेन्टेशन करण्याची हातोटी, जी दाक्षिणात्यांना साधलीय ती हिंदी वा मराठी दिग्दर्शकांना तितकीशी साधली नाही असं माझं प्रामाणिक मत आहे. उदाहरणार्थ, हिरॉईन म्हणून तमन्ना भाटीयाने हिंदी चित्रपटातून सुरवात केली. युट्युबवर तिचा पहिला पिक्चर आहे. पिक्चर बघा व तमन्नाला ओळखा अशीही स्पर्धा आयोजित केली जाऊ शकते, असं एकदोन सीन बघून माझं मत बनलंय.

 

    तर नटी म्हणून तमन्ना हिंदीत आली पण पिक्चर आणि त्यातील कलाकार, गाणी वगैरे बहुतेक सर्वच आपटलं. याच वर्षी साउथ इंडियन इंडस्ट्रीत तिची एन्ट्री झाली. तिकडचा तिचा पहिला पिक्चर ' Sree ' आणि हिंदीतला ' चांदसा रोशन चेहरा ' दोन्ही पिक्चर्स युट्युबवर आहेत. तुलना करण्यासाठी बघू शकता. हिंदीत तमन्ना शोधावी लागते तर तिथं ... आता त्यावेळी तिचे वय जरी कमी असले ( अवघे १५ ? आय कान्ट बिलीव्ह वगैरे ) तरी सादरीकरण नावाचा काही भाग असतो कि नाही ? तमन्नाच काय, काजल अगरवालचंही काही वेगळं नाही.

 

    तिचा पहिला हिंदी पिक्चर ' क्यों हो गया ना ' यात ती ऐश्वर्याच्या बाजूला कुठं तरी दिसून येते. त्यानंतर ती आली तेलुगु सिनेमात. आपल्या भाषेत साउथ इंडियन मुव्हीजमध्ये. तिकडे मॅडम प्रसिद्ध झाल्यावर इकडे परत ' सिंघम ' च्या निमित्ताने आल्या खऱ्या, पण या चित्रपटांत तिच्यापेक्षा सोनाली कुलकर्णी मला जास्त आकर्षक वाटली. ( तुम्ही सेक्सी म्हणू शकता ) तसं बघितलं तर काजल अगरवाल काय तितकीशी ' अप्सरा ' वगैरेच्या कॅटेगरीतील हिरॉइन नाही. पण दुय्यम व्यक्तिरेखा तिच्यापेक्षा जास्त आकर्षक दिसावी याला काय म्हणायचं ?

 

    तेच जुनियर एनटीआरच्या ' Brindaavanam ' मध्ये Samantha ( हे नाव नागरीत कसं लिहायचं ? ) आणि काजल दोघी आहेत. त्यात Samantha पेक्षा काजल चांगली दिसते. Samantha त्यामानानं तशी सुमार. तशी ती कोणत्याच सिनेमात खास दिसत नाही हा भाग वेगळा. पण हिंदीपेक्षा साउथ इंडियन सिनेमात काजल अगरवाल चांगली दिसू शकते हा मुद्दा महत्त्वाचा. इथं Samantha च्या बाबतीत समानता का नाही, असे फालतू प्रश्न विचारून आपण किती फालतू आहोत वा आपल्याकडे किती फालतू वेळ आहे याची शोबाजी करू नये.

 

    हंसिका मोटवानी तर हिंदी सिनेमातच लहानाची मोठी झाली. हिरॉइन म्हणून बहुधा तिची गोविंदा सोबत कारकीर्द सुरु झाली. ( चूकभूल द्यावी घ्यावीचा आसरा घेऊन ल्हीतोय ) सिनेमाचं नाव आठवत नाही. पण या जोडीसोबत उपेन पटेल, मनोज वाजपेयी, आफताब शिवदासानी, सेलिना जेटली इ. ' ताटातील लोणचे ' ( कि पडेल ? ) मंडळी होती. हंसिका मोटवानी किती आक्रस्ताळी अॅक्टींग करू शकते यापलीकडे या सिनेमात लक्षात राहण्यासारखी दुसरी गोष्ट नाही. अगदी किम शर्मा देखील ! नाही म्हणायला प्रेम चोप्राची विनोदी वाटणारी भूमिका तेवढी आठवते. बाकीचं जाऊ द्या. 

 

    तर सांगायचा मुद्दा काय, हंसिका किती वाईट दिसू शकते व त्याहीपेक्षा जास्त वाईट अभिनय करू शकते, हे या सिनेमामुळं लक्षात येतं. पण तीच हंसिका Power मध्ये येते तेव्हा बोलतीच बंद होते. तामिळ ' सिंघम २ ' मध्ये अनुष्का शेट्टी असूनही हंसिका लक्षात राहते तर Denikaina Ready त हंसिका स्क्रीनवर आल्यावर तिच्याशिवाय डोक्यात आणि मनात दुसरं काही येऊच शकत नाही, हा माझा अनुभव आहे.

 

    हि झाली हिंदी, सॉरी डब हिंदी सिनेमांची कथा. आता थोडं इंग्रजी सिनेमांविषयी.  Thirteen Ghosts, Fun with Dick and Jane, Vertige इ. बघून झाले. पैकी Thirteen Ghosts का बघितला हा प्रश्न असला तरी Shannon Elizabeth हे काही त्याचं उत्तर होऊ शकत नाही. बहुतेक माझ्याकडे वेळच जास्त फालतू होता. तीच कथा Vertige ची. दोन्ही सिनेमांत स्टोरीची अनुपस्थिती व भडक हिंसाचार --- ज्यात माणसांचं व्यवस्थित होणारं कटिंग बिटिंग include आहे --- सोडलं तर दुसरं काहीच साम्य नाही. फक्त Vertige च्या दोन्ही नट्या लैच देखण्या आहेत. एकाच सिनेमात दोन्ही नट्या सुंदर, आकर्षक असल्याची गोष्ट तशी दुर्मिळचं. केवळ Fanny Valette आणि Maud Wyler या दोघी असल्यामुळे Vertige चे सारे अत्याचार सहन करूनही मी अजून शुद्धीवर आहे. पण Fun with Dick and Jane ची कथा निराळी.

 

    खरंतर Téa Leoni समोर असेल तर स्टोरी, अॅक्टींग वगैरे बाबींवर लक्ष जाऊ नये असं लिहिणार होतो पण जास्त पण थापा मारायच्या नसतात या अंतरात्म्याच्या आवाजास जागून तसं लिहित नाही. Jim Carrey च्या अभिनयाबाबत आपण काय बोलणार ? सदी का महानायक भी उसका खुद बडा फैन हय. तसा तो कोणाचा नाही, हा भाग वेगळा. तर या सिनेमाची निर्मिती त्याची असून कॉर्पोरेट सेक्टर चीज क्या है, हे त्यानं या निमित्तानं चांगलंच दाखवून दिलंय. अर्थात, त्याने सिनेमा बनवला तेव्हा तिथली स्थिती कदाचित तशी असेल. अजुनी आपल्याकडे तशी वेळ आली नाही पण काळाची पावलं त्याच दिशेनं पडताहेत हे मात्र निश्चित. ( आठवा, सत्यम राजू प्रकरण )        

 

     आपलं तथाकथित अर्थशास्त्र तसेच एकूण आर्थिक जीवन किती तकलादू, बेगडी आहे हे यातून दिसून येतं. खरं तर या विषयवार एक अतिशय धीरगंभीर, गहन असा लेखही होऊ शकतो परंतु सध्या अपुन को टैम नहीं है. ( खरं तर तेवढी अक्कल नाही. पण आपली लाज उघडी का पाडायची ! ) असो.

 

    Milla Jovovich ची Resident Evil हि एक अतिशय फालतू, बकवास फिल्म सिरीज आहे. पैल्या पिक्चरपासून ते शेवटपर्यंत ते झाँबी टैप लोकस हिंडताना दिसतात व त्यामध्ये हि चाळशीची रणरागिणी असते. ( तसं तिच्याकडे बघून वयाचा अंदाज करता येत नाही, पण अपुन भी बडी कुत्ती चीज है ) सबंध सिनेमात मारकाट, चावाचावी (झाँबींची. दुसरा अर्थ काढू नका ) सोडल्यास काही नाही. पण तरीपण हि सिरीज बघितली. कारण एकच. Michelle Rodriguez !

 
     S.W.A.T. हा तिचा, मी पाहिलेला पैला पिक्चर. तेव्हापासून ती माझी आवडती अभिनेत्री. इतकी कि, केवळ तिच्याकरता मी Avatar व Resident Evil ची आख्खी सिरीज सहन केली. आता ती अॅक्टींग किती करते हा भाग वेगळा असला तरी S.W.A.T., Resident Evil व The Fast and the Furious मध्ये जो तिचा अॅक्शन तथा आपल्या लँग्वेजमध्ये रावडी लुक आहे, तो मला जाम आवडला. सॉफ्ट रोमँटीक भूमिका ती करू शकते का, माहिती नाही पण डॅशिंग रोलमध्येच सध्या तरी ती आपल्याला चांगली वाटते. आवडते. तर अशी हि आपली फिल्मी दुनियेची अल्पशी मुशाफिरी. आता डोळ्यांचा त्रास कमी झाल्याने पुन्हा वाचन अन् लेखन. तोपर्यंत फिल्म अॅण्ड सिरियल्स बाय बाय !